“De magie van het woord en de kracht van het beeld zijn samen met de emoties van klanken de oudste vormen van magie. Woorden en beelden roepen gevoelens op en kunnen drijfveren worden.”

Hoe vertel je iets over jezelf ? Neem je een beetje afstand met de vraag :

"Wie is Janic"? 

Of wordt ik direct persoonlijk met de vraag : 

"Wie ben ik"? 

Ik hoop dat mijn kleiwerk al veel over me vertelt. Ik probeer me tenslotte uit te drukken. 

Het feit dat ik mijn beelden laat zien, wil zeggen dat ik iets probeer te vertellen. Ik voel me daarbij kwetsbaar, want ik weet niet wat jij ervan vindt. Ik zou het fijn vinden als jij je ook wil uit drukken en in het gastenboek wil vertellen wat je erbij voelt en/of denkt.

Uit mijn werkstukken kun je toch niet alles opmaken. Waar ik woon, of ik kinderen heb, wat voor werk ik deed en waarom? 

Daarom , een korte biografie;

Geboren in een gezin waarin ik intellectueel en moreel veel heb meegekregen.  Emotioneel, affectief en qua veiligheid voelde ik me vaak bang en alleen. Mijn ouders hadden geen gelukkig huwelijk en ik ervoer geen warm nest. Ik was een gevoelig kind en heb me dikwijls teruggetrokken. Maar ik keek. 

Ik zag o.a. dat het belangrijk gevonden werd om te presteren. Ambitieus te zijn. Een goede opleiding en daarna een goede baan, een mooi huis en dito auto. 

Zelf voelde ik dat niet. Ik heb altijd gevoeld dat ik genoeg zou hebben aan een "hutje op de hei"

Maar het is verrekte moeilijk om de sociale verwachtingen te negeren, want je hebt toch behoefte aan waardering en wanneer krijg je waardering?  Juist!

Ik kwam in de "zorg" terecht.  Als je lief bent voor je cliënten/patiënten , dan zijn ze (meestal) blij met jou. Ik werkte lang met verstandelijk gehandicapte mensen. Juist kwetsbare mensen wilde ik veiligheid bieden. Ik was niet goed in administratie, maar mijn mensen waren wel blij met me. Niet met mijn auto, of huis, maar met mij. Omdat ik zorgzaam en aardig was. Ik werd fysiotherapeut. Het menselijk lichaam is 100 keer mooier dan jij je kunt voorstellen. Later kwam ik in de thuiszorg terecht. Geweldig om mensen thuis te mogen verzorgen. In hun eigen huis, waar ik te gast was. Als mensen ziek zijn, worden ze per direct ook patiënt. Dat is wel begrijpelijk, maar niet goed. Kijk als arts of verpleegkundige goed wie je voor je hebt en zoek aansluiting.  Laat mensen in hun waarde en ben lief voor ze. Ben ook deskundig en Allert. Dat ben je aan hen verplicht. 

Het mooiste werk beleefde ik met mensen die wisten dat ze niet lang meer zouden leven. Het mooie is, dat je het niet meer over 'het weer' hoeft te hebben. Koetjes en kalfjes doen er niet meer toe. Mede door de lichamelijke verzorging wordt het contact gemakkelijker persoonlijk. Dat is waardevol. Dan kom je bij de angsten, de wensen, de hoop, de existentiële vragen.

Het pad wordt smaller.

Naast mijn werk heb ik mij altijd erg betrokken gevoeld bij de natuur en het milieu. Als kind hield ik van dieren en ging ik bij de NJN (Ned. Jeugdbond voor Natuurstudie) Later, in de jaren '90,  was ik jaren actief voor Greenpeace als voorlichter en coördinator van de Limburgse vrijwilligers. Greenpeace was de organisatie van mijn keuze, omdat Greenpeace inzet op Mondiale milieuproblematiek.  De grote wereldwijde problemen. In de jaren '90 was klimaatverandering al lang en breed een hot item, maar er gebeurde nog niks. Het is verschrikkelijk om te zien wat er gaat gebeuren en andere mensen zien het niet. Zeker narcistische machthebbers en hebzuchtige industriëlen zullen al hun macht aanwenden om de economie van uitputting tot het laatste putje uit te buiten. Dat kan natuurlijk helemaal niet met de exponentiële (explosieve) groei van de wereldbevolking, het energiegebruik, het grondstoffengebruik en de vervuiling. Toen mijn vader in 1924 geboren werd, waren er 2 miljard mensen op aarde. Toen ik in 1959 geboren werd waren er 3 miljard mensen. Nu (2022) zijn er bijna 8 miljard mensen op aarde. Al deze mensen eisen hun deel op en met ons allen vernietigen wij de andere dieren en de planten. Wij veroorzaken de grootse uitstervingsgolf sinds de aarde ontstond. 

Het zal moed vergen en strijd vragen om de huidige groei-economie van uitbuiting en uitputting te transformeren naar een duurzame circulaire economie. Toch is dat de enige hoop op het voortbestaan van de aarde, zoals we die kennen.

Het proces gaat steeds sneller. Koeien door de Beekstraat, dat is niet eens lang geleden. Ik zag dat in ons dorp.  De toekomst zal nog sneller gaan. Er is geen tijd meer om te twijfelen, te ontkennen, of uit te stellen.

Uit bovenstaande zul je begrijpen dat ik bezorgd ben. Vaak verdrietig en boos. 

Boos vooral op mensen (vaak mannen) die blijven denken in termen van macht, bezit, overwicht, hébben. nú!

Die hebzuchtige kortzichtige machthebbers zijn er erg veel in deze tijd en dat maakt me bang. Door globalisering spreken we niet meer van een slagveld op een heuvel, of bij een brug. Ik ben niet bang voor mij. Ik vrees voor het leven en welzijn in de komende decennia. Het leven van onschuldige mensen, dieren, planten en onze planeet. Op zo'n moment ervaar ik religie. Wij mensen helpen de hele aardse schepping naar de kloten! God had de mens nooit zoveel macht mogen geven.